امین عباسی
اَمین عباسی (۱۷۱ـ۱۹۸ق)
| امین عباسی | |
|---|---|
| زادروز |
۱۷۱ق |
| درگذشت | ۱۹۸ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | فرمانروا |
| لقب | الامین بالله |
| گروه مقاله | دین اسلام |
| خویشاوندان سرشناس | هارون (پدر)، موسی (فرزند) |
(ملقب به الاَمینُ بالله) ششمین خلیفۀ عباسی (حک: ۱۹۳ـ۱۹۸ق). درپی مرگ پدرش، هارون، به خلافت رسید. او در امر خلافت بی‌تدبیر، سست‌رأی، اسراف‌کار، و بی‌صلاحیت بود. با فتنۀ علی بن عیسی بن ماهان و فَضل بن رَبیع نسبت به برادرش، مأمون که در خراسان بود، بدبین شد و به تحریک آنان، مأمون را از ولایتعهدی خلع کرد. برای فرزند خود موسی بیعت گرفت و عهدنامه‌هایی را که هارون میان آن دو نوشته بود سوزاند. مأمون نیز از اطاعت او سرباز زد. امین، لشکری ۴۰هزار نفری به سوی مأمون گسیل کرد؛ اما سپاه ۵هزار نفری مأمون به سرکردگی طاهر ذوالیَمینَین و هَرْثَمَة بن اَعْیَن بر لشکر او غلبه کرد و به سوی بغداد پیش رفت. پس از چند زدوخورد با نیروهای اعزامی امین، سرانجام لشکر مأمون بغداد را گرفت. امین را دستگیر کردند و گردن زدند و سرش را به مرو نزد مأمون فرستادند. در دوران خلافت امین و پس از اختلاف او با مأمون، شورش‌هایی در شام، مصر و جزیره پدید آمد که تزلزل هر چه بیشتر خلافت وی را درپی داشت.