اوپیک، ارنست (۱۸۹۳ـ۱۹۸۵)
اوپیک، اِرنِست (۱۸۹۳ـ۱۹۸۵)(Opik, Ernst)
| ارنست اوپیک Ernst Opik | |
|---|---|
| زادروز |
نزدیک راک ور ۱۸۹۳م |
| درگذشت | ۱۹۸۵م |
| ملیت | استونیایی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تارتو |
| شغل و تخصص اصلی | اخترشناس |
| گروه مقاله | اخترشناسی |
| جوایز و افتخارات | پدیدآورنده روشی برای شمارش شهاب |
اخترشناس استونیایی. در زمینۀ ماهیت شهاب‌ها[۱] و دنباله‌دارها[۲] کار می‌کرد و سهم مؤثری در ساخت سطوح گرمازدا برای فضاپیماهایی داشت که مجدداً به جوّ زمین برمی‌گردند. در نزدیکی راک‌وِر[۳] زاده شد و در تارتو[۴] درس خواند. بیشتر دوران خدمت دانشگاهی‌اش را، از ۱۹۲۱ تا ۱۹۴۴، در همان‌جا سپری کرد. سپس، به آلمان رفت و در ۱۹۴۵ استاد دانشگاه بالتیک[۵] شد. سه سال بعد، رهسپار ایرلند شمالی شد و در آخر سرپرستی رصدخانه آرما[۶] را برعهده گرفت. از ۱۹۵۶ به‌بعد، با حفظ سمت، در دانشگاه مریلند[۷] ایالات متحده نیز عضویت داشت. پدیدآورندۀ روشی برای شمارش شهاب بود. این روش به دو اخترشناس برای روبش[۸] هم‌زمان نیاز دارد. نظریه‌های او دربارۀ رویدادهای سطحی شهاب‌ها، به مجرّد ورود سریع‌شان به جوّ زمین، ازجمله فرسایش پیش‌روندۀ لایه‌های بیرونی یا برسابش (فرساب)[۹]، بر ساختِ سپرهای حرارتی و سایر وسیله‌های حفاظتی که به فضاپیما امکان مقاومت در مقابل اصطکاک و افزایش حرارت را به‌محض ورود مجدد به جوّ می‌دهند، بسیار مؤثر بود. بخش بزرگی از کارهای او دیگر در زمینۀ تجزیه‌وتحلیل دنباله‌دارهایی بود که بر گرد خورشید مدارپیمایی می‌کنند. او این اصل موضوع را مطرح کرد که مدار برخی از این دنباله‌دارها ممکن است آن‌ها را تا فاصلۀ یک سال نوری از خورشید دور کند.