اکوئیت ها
اِکوئیت‌ها (equites)
(به‌معنی سوارکاران) در روم باستان، در اصل طبقه‌ای از زمین‌داران؛ شامل شهروندان، ازجمله سناتورهای ثروتمندی که به اندازۀ کافی ثروت در اختیار داشتند تا به‌منزلۀ سواره‌نظام انجام وظیفه کنند، اگرچه در اغلب موارد نیز افسران جزء از بین اعضای این طبقه انتخاب می‌شدند. درخلال قرن ۲پ‌م سواره‌نظام کمکی روم به‌تدریج جای اکوئیتها را گرفت، اما اکوئیتها که به زمین‌داران، سرمایه‌داران، و بازرگانان ثروتمندی تبدیل شده بودند، همچنان نفوذ و اعتبار خود را حفظ کردند. گایوس گراکوس[۱]، اصلاح‌طلب مشهور رومی در ۱۲۳پ‌م نقش هیئت منصفه را در محاکمات مهم، که پیش از آن به سناتورها اختصاص داشت، به اکوئیتها واگذار کرد. اکوئیتها نیز همانند سناتورها درپی تبدیل روم به امپراتوری، نفوذ سیاسی خود را از دست دادند، اما در سطوح پایین همچنان در ارتش و مقامات سیاسی خدمت می‌کردند. ازجمله سِمت‌های مهم، که اکوئیتها به‌دست آوردند، فرمانداری مصر بود. در ابتدا تعداد اکوئیتها سه یگان یکصد نفری بود، اما به‌تدریج بر تعداد یگان‌ها افزوده شد و در قرن ۵م اکوئیتها با پیوستنِ افراد ثروتمند داوطلب به صفوف ارتش، به اکوئیت‌های خصوصی و دولتی تبدیل شدند. در همین قرن بود که خدمت در سواره‌نظام اجباری شد، آن هم با در اختیار داشتن اسب خصوصی یا اسب دولتی برای گروهی از افراد که ثروت آن‌ها به حد نصاب خاصی می‌رسید. پس از گسترش قلمرو امپراتوری روم، سواره‌نظام مجهزتر و کارآمدتری با کمک متحدان و دولت‌های دست‌نشاندۀ امپراتوری در اختیار حکومت روم قرار گرفت و اکوئیتها قابلیت و ویژگی‌های نظامی خود را از دست دادند.
- ↑ Gaius Gracchus