بدر، غزوه
بَدْر، غزوۀ
(معروف به بدرالقتال یا البدرالکبری) از مهم‌ترین غزوات پیامبر (ص) و سپاه نوخاستۀ اسلام در سال دوم ق، میان مسلمانان مهاجر و انصار با مشرکان قریش به سرپرستی ابوسفیان. مسلمانان، به یاری الهی و امداد غیبی، در آن پیروز
شدند. این جنگ در شهرکی در جنوب غربی مدینه به نام بدر یا بدر حنین در رمضان سال دوم ق رخ داد. در قرآن، به قسمت‌هایی از این غزوه اشاره شده است (بقره، ۲۱۴؛ آل عمران، ۱۲۳، ۱۲۸، ۱۴۰، ۱۶۵، ...). در این جنگ رایت لشکر با حضرت علی (ع) بود و فرمان حملۀ عمومی را پیغمبر (ص) صادر کرد و به دعای پیامبر (ص) فرشتگان (مفسران و مورخان از ۲هزار تا ۵هزار گفته‌اند) به یاری لشکر اسلام آمدند. (آل عمران، ۱۲۴ـ ۱۲۵؛ انفال، ۹) مشرکان با دادن هفتاد کشته و هفتاد اسیر شکست سختی خوردند. غنایم بسیار به مسلمانان رسید و پیامبر (ص) در تقسیم این غنایم مساوات را رعایت کرد و حتی سهم شهدا را، که چهارده نفر بودند، تعیین کرد.