تابش فرابنفش

تابش فَرابنفش (ultraviolet radiation)
تابش الکترومغناطیسی با طول موج‌هایی از حدود ۴۰۰ تا ۱۰ نانومتر. طول موج اخیر، ابتدای گسترۀ پرتو ایکس است و تابش فرابنفش با چشم انسان رؤیت‌پذیر نیست. تابش فرابنفش، به‌لحاظ فیزیولوژیکی، بسیاربسیار پُرقدرت است و منجربه آفتاب‌سوختگی و تشکیل ویتامین د در پوست بدن می‌شود. بنابر اطلاعات گردآوری‌شده با طیف‌سنج نقشه‌برداری کامل اُزون، مستقر در ماهوارۀ نیمبوس ۷‌، از ۱۹۷۲ تا ۱۹۹۶، مقدار تابش فرابنفش به‌طور متوسط در نیمکرۀ شمالی ۶.۸ درصد در هر دهه و در نیمکرۀ جنوبی ۹.۹ درصد افزایش یافته است. پرتو فرابنفش خاصیت ضدعفونی‌کنندۀ قوی دارد و به‌منظور کاربرد درمانی می‌توان آن را با چراغ قوس الکتریکی و بخار جیوه تولید کرد. این تابش به کمک صفحات یا فیلم‌های عکاسی معمولی آشکارشدنی است و با آثار فلوئورتابی بر بعضی مواد نیز آن را مطالعه می‌کنند. مارمولک‌های Disposaurus dorsalis، در صحرای ایگوانا برای یافتن غذا و تعیین مرزهای قلمرو خود از این تابش استفاده می‌کنند.