تست شعله

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

تست شعله (flame test)
در شیمی، استفاده از شعله برای شناسایی کاتیون[۱]های فلزی موجود در جامد. برای این منظور، سیمی از جنس نیکرم[۲]۲ (نیکل کرم) یا پلاتین[۳] را به اسید آغشته می‌کنند و در ترکیبی از عنصری، به‌شکل پودر یا محلول فرو می‌برند. سپس، سیم را روی شعلۀ داغ بی‌درخششی نگه می‌دارند. با استفاده از رنگ ایجادشده در شعله، فلز موجود را شناسایی می‌کنند. مثلاً رنگ شعلۀ سدیم نارنجی - زرد، و رنگ شعلۀ پتاسیم بنفشِ یاسی است. فلزات قرار گرفته در شعلۀ چراغ بونزن[۴] شعله‌های رنگی خاصی تولید می‌کنند. علت آن است که وقتی فلزات گرم می‌شوند، الکترون‌های آن‌ها به اطراف حرکت و نور ساطع می‌کنند. تست شعله برای شناسایی فلزات ناشناخته مفید است.

 


  1. cation
  2. nichrome
  3. platinum
  4. Bunsen burner