جلال الدین طیب شاه (۶۵۱ـ۶۷۷ق)
جلال‌الدّین طَیِّب شاه (۶۵۱ـ۶۷۷ق)
از امرای شبانکاره (حک: ۶۶۴ـ۶۸۱ق) صاحب‌الدین بعد از مرگ عمش، نصرت‌الدین ابراهیم (حک: ۶۶۲ـ۶۶۴ق)، در سیزده‌‌سالگی به پادشاهی رسید و پس از حدود دو سال به پادشاهی قدرتمند تبدیل شد و حکومت شبانکاره در زمان سلطنت او به اوج کمال رسید. در دورۀ فرمانروایی خود عمارت‌های فراوان ساخت و امیران و نزدیکان را مرتبه داد. دو مرتبه به نزد هولاکو خان مغول رفت و از وی هدیه و نشان زرین دریافت کرد. او پادشاهی می‌گسار بود و در لهو و لعب افراط می‌کرد و در عین حال امیری بخشنده بود. در دورۀ فرمانروایی اباقا خان مغول نیز به درگاه خان مغول رفت و از وی نشان گرفت. طیب شاه، حاکم شبانکاره را در دستگاه خان مغول به اتهام فساد مالی عزل کرد. بعد از مرگ اباقا خان، به‌دست گماشتگان حاکم معزول شد و به‌قتل رسید.