جو رونگجی
جو رونْگْجی (۱۹۲۸)(Zhu Rongji)
| جو رونگجی Zhu Rongji | |
|---|---|
| زادروز |
جانگشا، هونان ۱۹۲۸م |
| ملیت | چینی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
سیاستمدار کمونیست چینی، از ۱۹۹۱ معاون نخست‌وزیر چین و از ۱۹۹۸ نخست‌وزیر آن کشور. در سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۱، در مقام شهردار شانگهای اصلاحات اقتصادی بر محور بازار را پیش برد و چون در ۱۹۸۹ توانست با مذاکره راه حل مسالمت‌آمیزی برای تظاهراتی که در آن شهر به هواداری از مردم‌سالاری برپا شده بود پیدا کند، به چهره‌ای برجسته تبدیل شد. در ۱۹۹۱، با علاقۀ خاصی که به امور اقتصادی داشت، به معاونت نخست‌وزیر رسید و در ۱۹۹۲ به عضویت دفتر سیاسی «حزب کمونیست چین» درآمد. در کنگرۀ ۱۹۹۷ حزب کمونیست، به عنوان سومین شخصیت مهم حزب پس از جیانگ زمین[۱] و لی پنگ[۲] قرار داشت، و در مارس ۱۹۹۸ جای لی‌پنگ را در مقام نخست‌وزیر گرفت. برای برآوردن نیازهای اقتصادی بازار محور، بلافاصله برنامه‌ای بنیادین را برای کوچک کردن دولت اعلام کرد. قرار شد که از ۴۰ وزارتخانۀ دولت چین پانزده وزارتخانه را از میان برداشته یا در دیگر وزارتخانه‌ها ادغام کنند. نیمی از هشت میلیون تن دیوان‌سالار چین از خدمت دولت مرخص شدند. جو رونگجی در شهر جانگشا[۳] در استان هونان[۴] محل تولد مائوتسه دونگ متولد شد، به تحصیلات دانشگاهی پرداخت، و در ۱۹۴۹ به حزب کمونیست چین پیوست. در کمیسیون برنامه‌ریزی دولت خدمت کرد، اما در ۱۹۵۷ و ۱۹۶۲، در جریان مبارزاتی که چپ‌گرایان افراطی مائوئیست به راه انداخته بودند، به‌عنوان راست‌گرایی حامی سرمایه‌داری تقبیح و برای مدت کوتاهی به روستاها تبعید شد و به کار کشاورزی و خوک‌داری پرداخت. از اواخر دهۀ ۱۹۷۰، با روی کار آمدن دِنگ شیائوپینگ[۵]، از او کاملاً اعادۀ حیثیت شد، و در طی دهۀ ۱۹۸۰ در مقام وزیر در کمیسیون اقتصادی دولت به کار مشغول بود. از ۱۹۹۳ تا ۱۹۹۵ مدیر بانک مرکزی چین بود و در مقام فن‌سالاری جدّی و نوآور شهرت یافت. جو رونگجی، که رسانه‌ها به او لقب گورباچف چین داده‌اند، از مخالفان سرسخت فساد بود.