گاریبالدی، جوزپه (۱۸۰۷ـ۱۸۸۲)
گاریبالْدی، جوزِپِه (۱۸۰۷ـ۱۸۸۲)(Garibaldi, Giuseppe)
سردار ایتالیایی. با فتح سیسیل و ناپل (۱۸۶۰) نقش تعیین‌کنند‌ه‌ای در اتحاد ایتالیا داشت. از ۱۸۳۴ عضو انجمن ملی‌گرای «ایتالیای جوان[۱]» ماتسینی[۲] بود. یک‌بار تا ۱۸۴۸ و بار دیگر از ۱۸۴۹ تا ۱۸۵۴ از کشور تبعید شد. با اتریش جنگید (۱۸۴۸ـ۱۸۴۹)، (۱۸۵۹)، و (۱۸۶۶) و رهبری دو لشکرکشی ناموفق را در ۱۸۶۲ و ۱۸۶۷ برعهده گرفت تا رم را از سلطۀ پاپ برهاند. گاریبالدی در نیس[۳] زاده شد. ابتدا ملوان بود، سپس به جنبش ملی‌گرایان ایتالیا به نام ریسورجیمنتو[۴] [قیام] پیوست؛ به اتهامِ خیانت، به مرگ محکوم شد، اما به امریکای جنوبی گریخت و در آن‌جا سربازِ مزدور شد. در انقلاب ۱۸۴۸ به ایتالیا بازگشت و همراه ارتش ساردنی[۵] در جنگ با اتریشی‌ها شرکت کرد و فرماندهِ ارتش جمهوری رم در دفاع از این شهر در مقابل فرانسوی‌ها بود. سپس تا ۱۸۵۴ در جزیرۀ کاپررا[۶] در تبعید به‌سر برد. در ۱۸۶۰ با ۱۰۰۰ تن از «سرخ‌جامگان[۷]» خود سیسیل و ناپل را تصرف کرد و آن‌ها را به پادشاهی جدید ایتالیا ملحق ساخت. در جنگ اتریش[۸] (۱۸۶۶) شرکت داشت و در جنگ فرانسه و پروس[۹] (۱۸۷۰ـ۱۸۷۱) برای فرانسه جنگید.