حوزه مگارا

حوزه مگارا

یکی از حوزه های کوچک سقراطی منتسب به اقلیدس مگارائی. اقلیدس مگارائی(که نباید او را با ریاضی‌دان معروف اشتباه کرد) ظاهراً یکی از شاگردان سقراط بوده است. چنانکه- اگر این داستان درست باشد- وی پیوند دوستی خود را با سقراط ادامه داد و علیرغم ممنوعیت ورود شهروندان مگارائی به آتن، در تاریکی با لباس زنانه وارد شهر شد. وی در مرگ سقراط حاضر بود و پس از آن واقعه، افلاطون و سایر دوستان سقراط با اقلیدس به مگارا پناهنده شدند. اقلیدس ظاهراً با نظریه الئائیان آشنا بود و سپس تحت تأثیر اخلاق سقراطی که در آن «واحد» به عنوان «خیر» تصور می‌شد. تغییر عقیده داد. او فضیلت را نیز به عنوان یک وحدت می‌نگریست. بنابر نظر دیوگنس لائرتیوس، اقلیدس ادعا می کرد، که «واحد» با نام های بسیار شناخته شده است، و واحد را با خدا و عقل یکی می گرفت. او وجود یک اصل متضاد با خیر را انکار می‌کرد، چه چنین اصلی اگر باشد کثرت خواهد بود که بنابر نظر الئائیان کثرت چیزی جز توهم نیست. لذا می‌توانیم بگوییم وی علیرغم تأثیری که از سقراط گرفته بود، هوادار سنت الئائی نیز باقی مانده بود.

فلسفه مگاری، مخصوصاً تحت تأثیر ابولیدس، به فن جدل و مباحثه که دلائل هوشمندانه و گوناگونی را به هم در می‌آمیخت تا از طریق احاله‌ی به محال یک نظر را ردّ کند  تبدیل و گسترش یافت. فیلسوف دیگر حوزه مگارا، دیودُرُس کُرُنوس، واقعی را با ممکن یکی گرفت، این قضیه در زمان‌ اخیر توسط نیکلای هارتمانی برلنی تکرار شده است. واقعی با ممکن  بر این اساس یکی است که آنچه بالفعل اتفاق می‌افتد وابسته به مجموعه شرایط خاصی است و با وجود آن شرایط هیچ چیز دیگری اتفاق نمی افتد. یکی از مگاریان معروف، استیلپون مگارائی بود، که در حدود سال 320 پ. م در آتن تدریس می‌کرد. لیکن بعدها تبعید شد. وی مخصوصاً به علم اخلاق اشتغال می ورزید، و نظریه بی نیازی را در ارتباط با بی قیدی پرورش داد. وقتی از او پرسیدند که در تاراج مگارا چه چیز را از دست داده است، جواب داد که او کسی را ندیده است که در حال حمل کردن حکمت یا معرفت باشد. زنون رواقی شاگرد استیلپون بود.  

منابع:

1-کاپلستون، فردریک، تاریخ فلسفه ج 1 یونان و روم ، 1368، ترجمه‌ی سید جلال الدین مجتبوی، چاپ دوم، تهران، انتشارات سروش و شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.