خالکیس

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

خالْکیس (Chalcis)

 

شهر اصلی جزیرۀ یونانی ائوبویا[۱]، در یونان مرکزی[۲] و ناحیۀ ائوبویا، با ۵۰هزار نفر جمعیت (۱۹۹۰). مرکز مهم دادوستد لبنیات و محصولات کشاورزی است. از بندر آن سنگ‌های معدنی، سیمان، الوار، شراب، زیتون صادر و زغال‌سنگ و سایر سوخت‌ها وارد می‌شود. این جزیره از عصر مفرغ[۳] مسکونی بوده است. بعدها به مرکز بزرگ سکونت مهاجران تبدیل شد و در قرون ۷ و ۸پ‌م آنان بیش از ۳۰ شهر در شبه‌جزیرۀ[۴] خالْکیدیکه[۵]، و همچنین در کومۀ[۶] ایتالیا (حدود ۷۵۰پ‌م) و ناکسوس[۷]، در سیسیل، (۷۳۵پ‌م) تأسیس کردند. در قرون ۵ و ۴پ‌م خالکیس تابع آتِن بود. ارسطو، فیلسوف مشهور، در ۳۲۲پ‌م در این شهر درگذشت. خالکیس در قرون وسطا اهمیت زیادی داشت و در آن زمان یونانیان آن را اِگْریپو[۸] و وِنیزی‌ها نِگْروپونْتِه[۹] می‌نامیدند. دیوارها و برج‌های ونیزی قرون وسطایی و مساجدی دارد که بیشتر آن‌ها به کلیسا تبدیل شده‌اند. خالکیس مَقر سراسقف ارتدوکس‌نشین است. در ۱۸۹۴ زلزله به بیشتر شهر آسیب رساند. از ۱۹۰۴ با راه‌آهن به آتن و پیراییس[۱۰] مرتبط شده است.

 


  1. Euboea
  2. Central Greece
  3. Bronze Age
  4. peninsula
  5. Chalcidice
  6. Cumae
  7. Naxos
  8. Egripo
  9. Negroponte
  10. Peiraias