دارقطنی، ابوالحسن علی (۳۰۶ـ بغداد ۳۸۵ق)
دارقُطْنی، ابوالحسن علی (۳۰۶ـ بغداد ۳۸۵ق)
محدّث، فقیه و ادیب شافعی. منسوب به دارالقُطن (سرای پنبه)، محلّه‌ای در بغداد است. در زادگاهش، بصره، کوفه و واسط به تحصیل علوم حدیث، فقه، تفسیر و ادب پرداخت و به مصر و شام سفر کرد. چون اکثر دیوان‌های شاعران عرب، و بیشتر سیّد حمیری، را از برداشت؛ او را به تمایلات شیعی نیز منسوب کرده‌اند. چون درگذشت نزدیک مقبرۀ معروف کرخی به خاک سپرده شد. از آثارش: کتاب‌السنن، معروف به سنن دارقطنی (املی، ۱۳۰۶؛ ۱۳۱۰ق)؛ إلزامات علی الصحیحین؛ علل‌الحدیث؛ المختلف و المؤتلف؛ کتاب‌الافراد؛ کتاب‌القراءات.