دستور زبان حساس به متن

دستور زبان حساس به متن (context-sensitive grammar)
دستور زبان رسمی که در آن سمت چپ و سمت راست هر دستورالعمل توسط متنی از نمادهای Terminal و nonTerminal احاطه می‌شود. گرامرهای حساس به متن معمول‌تر از گرامرهای مستقل از متن می‌باشند. با وجود این هنوز به اندازۀ کافی با قاعده هستند که توسط یک ماشین کران‌دار خطی تجزیه و تحلیل شوند. مفاهیم گرامر حساس به متن در دهه ۵۰م و توسط نوآم چامسکی در قالب توصیف چگونگی صرف‌ونحو زبان طبیعی معرفی گردید. این توصیف در حقیقت بیان می‌کرد که یک کلمه ممکن است برای قرارگیری در محل مشخص، مناسب تشخیص داده نشود که این موضوع نیز بستگی مستقیم به مفهوم متن دارد. زبان رسمی‌ای که می‌تواند توسط گرامر حساس به متن توصیف شود، زبان حساس به متن نامیده می‌شود.

 

---