دیرین شناسی
دیرین‌شناسی (palaeontology)
در زمین‌شناسی، مطالعه دربارۀ حیات باستانی، شامل ساختار موجودات زندۀ باستانی و محیط آن‌ها، تکامل و بوم‌شناسی، آن گونه که از سنگواره‌ها و صخره‌هایی که آن سنگواره‌ها در آن‌ها یافت شده‌اند، آشکار است. جنبه‌های عملی دیرین‌شناسی مبتنی است بر استفاده از وجود سنگواره‌های مختلف برای تعیین تاریخ لایه‌های سنگی خاص و تشخیص سنگ‌هایی که در شرایط خاص قرار داشته‌اند؛ مثلاً تشکیل لایه‌های نفتی را موجب شده‌اند. استفاده از سنگواره‌ها برای تعیین سن صخره‌ها ابتدا به همت یوهان فریدریش بلومنباخ[۱] (۱۷۵۲ـ۱۸۳۰) در گوتینگن[۲] و سپس به دست ژرژ کوویه[۳] و اَلکساندر برونیار[۴] در ۱۸۱۱ در فرانسه آغاز شد.