رابینسون، مری (۱۹۴۴)
| مری رابینسون Mary Robinson | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۴۴م |
| ملیت | ایرلندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در کالج ترینیتی دوبلین و دانشگاه هاروارد امریکا |
| شغل و تخصص اصلی | سیاستمدار |
| شغل و تخصص های دیگر | استاد حقوق |
| گروه مقاله | تاریخ جهان |
رابینْسون، مری (۱۹۴۴)(Robinson, Mary)
بانوی سیاستمدار ایرلندی عضو حزب کارگر، از ۱۹۹۰ تا ۱۹۹۷ رئیس‌جمهور آن کشور. در ۲۵سالگی به درجۀ استادی حقوق نایل شد. او که از حامیان سرسخت حقوق زنان بود، برای آزادی طلاق و سقط جنین در قوانین جمهوری ایرلند مبارزه کرد. رابینسون از ۱۹۶۹ یکی از کرسی‌های مجلس سنای ایرلند (شوناد ایرین[۱]) را به مدت بیست سال در اختیار داشت. او در مقام حقوق‌دان، در زمینۀ حقوق بین‌الملل شهرتی بین‌المللی کسب کرد. در ۱۹۹۰ کوشید که به عضویت مجلس سفلای پارلمان ایرلند (دایل ایرین[۲]) درآید، ولی ناکام ماند؛ با این حال، پس از آن به ریاست جمهوری ایرلند رسید، و در ۱۹۹۷ به‌عنوان «کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل» تعیین شد. رابینسون در کاونتی‌میو[۳] متولد شد و در کالج ترینیتی دوبلین[۴] و دانشگاه هاروارد امریکا تحصیل کرد، و در ۱۹۶۹ به‌عنوان جوان‌ترین استاد حقوق در کالج ترینیتی مشغول تدریس شد. در مقام نامزد حزب کارگر در دو نوبت برای ورود به دایل ایرین در انتخابات شرکت کرد، اما توفیقی نیافت و به‌جای آن به عضویت مجلس سنا درآمد. در آغاز مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری از رقیب خود عقب بود، ولی در همین زمان چارلز هافی[۵]، رقیب اصلی او، برایان لنیهان[۶] (۱۹۳۰ـ )، را که معاون نخست‌وزیر بود، به‌سبب اتهاماتی که دربارۀ رسوایی او مطرح شده بود از کار برکنار کرد. رابینسون، که نخستین زن در تاریخ جمهوری ایرلند بود که به مقام ریاست جمهوری رسید، با مبارزه در راه افزایش برابری زنان و اتخاذ رویکرد نگاه به خارج و هواداری از اروپا بر قدر و صلاحیت ریاست جمهوری در ایرلند بسیار افزود.