رفتاردرمانی
رفتاردرمانی (behaviour therapy)
در روانشناسی، استفاده از اصول رفتاریِ[۱] حاصل از نظریههای یادگیری، برای درمان برخی از بیماریها مثل هراسها[۲]، وسواسها[۳]، و مشکلات جنسی و بین فردی[۴]. تصور میشود علایم این بیماریها الگوهای رفتاریِ آموختهشده ایاند و درمان به فرد کمک میکند آن الگوها را فراموش کند. مثلاً، برای درمان هراس، بیمار بهتدریج و در بیست جلسه در موقعیتی که باعث ترس او میشود قرار میگیرد تا از میزان ترس کاسته شود. این نوع درمان حساسیتزدایی[۵] نامیده میشود. برخی از روشهای دیگر عبارتاند از درمان بیزارکننده[۶] که در آن رفتار نامطلوب با یک تحریک نامطبوع، مثل شوک برقی خفیف، همراه میشود؛ شرطیسازی عامل[۷] که در آن رفتار موردنظر با پاداش تقویت یا با تنبیه ضعیف میشود؛ و درمانهای ویژهای مثل روش زنگ و پوشک برای درمان شبادراری[۸] که اگر بیمار در بستر ادرار کند زنگ بلندی به صدا در میآید.