روهایم، گزا (۱۸۹۱ـ۱۹۵۳)

روهایْم، گِزا (۱۸۹۱ـ۱۹۵۳)(Roheim, Geza)

انسان‌شناس و روان‌کاو مجارستانی. در دانشگاه‌های لایپزیگ، برلین و بوداپست درس خواند (دکتری، ۱۹۱۴). از ۱۹۲۸ تا ۱۹۳۱ مطالعات میدانی خود را در استرالیای مرکزی، دوئو (جزیرۀ نورمَنبی)، و جنوب غربی امریکا انجام داد. در ۱۹۳۹ به حرفۀ روان‌کاوی خصوصی در نیویورک مشغول شد. روهایم از بنیادگذاران نخستین دورۀ مطالعات روان‌کاوی دربارۀ جامعه و فرهنگ و نیز در زمینۀ مسائل شخصیتی بود. از آثارش: منشأ و کارکرد فرهنگ (۱۹۴۳)؛ روان‌کاوی و انسان‌شناسی (۱۹۵۰)؛ دروازه‌های رؤیا (۱۹۵۲).