ریمون هفتم (۱۱۹۷ـ۱۲۴۹)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

رِیمون هفتم (۱۱۹۷ـ۱۲۴۹)(Raymond VII)

اشراف‌زادۀ فرانسوی، از ۱۲۲۲م کُنت تولوز[۱] و پسر ریمون ششم. افزون بر به ارث‌بردن لقب پدر، با مشکلات برخاسته از هجوم صلیبیون به فرقۀ الحادی کاتاری[۲] که در تولوز شکل گرفته بود نیز مواجه بود. در دورۀ حکمفرمایی او، استقلال تولوز از فرانسه عملاً تا حدود زیادی کاهش یافت. ناتوانی یا خودداری ریمون هفتم از سرکوب پیروان فرقۀ کاتاری سبب شد تا او نیز همانند پدر خود از سوی پاپ تکفیر شود و همین امر بهانه‌ای به دست لوئی هشتم پادشاه فرانسه داد تا به قلمرو ریمون در تولوز حمله کند. مرگ لوئی هشتم موجب شد تا تهاجم نیروهای فرانسوی به تولوز شتاب پیشین خود را از دست بدهد، امّا به هر حال ریمون ناگزیر شد با امضای پیمان مو[۳] در ۱۲۲۹م بخشی از قلمرو خود را به فرانسه واگذار کند و به صلیبیون شمال فرانسه نیز اجازه دهد پیروان فرقۀ الحادی کاتاری را سرکوب کنند. او برای حفظ قلمرو خود از جاه‌طلبی‌های ارضی فرانسه، ناگزیر شد با هنری سوم[۴] پادشاه انگلستان متحد شود، امّا هنری سوّم در نبرد سنت‌ها[۵] از لوئی نهم شکست خورد و ریمون ناچار شد به حاکمیّت هرچه بیشتر فرانسه بر تولوز تن در دهد. او سرانجام در میو[۶] درگذشت.



  1. Toulouse
  2. Cathari
  3. Treaty of Meaux
  4. Henry III
  5. Saints
  6. Meaux