ساوتی، رابرت (۱۷۷۴ـ۱۸۴۳)
ساوتی، رابِرْت (۱۷۷۴ـ۱۸۴۳)(Southey, Robert)
شاعر و نویسندۀ انگلیسی. ساوتی را گاهی اوقات جزو «شاعران دریاچهای[۱]» بهحساب میآورند که علت آن بیشتر مناسبات او با کولریج[۲] و وردزورث[۳]، و اقامت در لِیک دیستریکت[۴]، انگلستان، است، نه بهخاطر نفوذ مکتب رمانتیک در آثارش. در ۱۸۱۳ شاعر دربار شد، ولی شهرت وی بیشتر مرهون آثاری چون زندگی نِلسون[۵] (۱۸۱۳) و نامههای اوست. ساوتی از نخستین هواخواهان انقلاب فرانسه بود و در شعر حماسی خود با نام «ژاندارک[۶]» (۱۷۹۶) از اهداف این انقلاب دفاع کرده است. بعدها از دیدگاههای انقلابی خود دست کشید و از ۱۸۰۸ بهبعد همکاری منظمی با مجلّۀ حزب محافظهکارکوارترلی ریویو[۷] داشت. شعرهای حماسی بلندی سروده است که در همۀ آنها از گرایشِ انسانهای معاصر خود به داستانهای ملودرام نامتعارف حکایت میکند.