ستوده، منوچهر (تهران ۱۲۹۲ش)
ستوده، منوچهر (تهران ۱۲۹۲-1395ش)
| منوچهر ستوده | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۹۲ش |
| درگذشت | 1395ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ کارشناسی رشتۀ زبان و ادبیات فارسی، دورۀ تحصیلی دانشکدۀ افسری |
| شغل و تخصص اصلی | تاریخ‌پـژوه و مصـحّح |
| آثار | از آستارا تا استارباد |
| گروه مقاله | تاریخ ایران |
| جوایز و افتخارات | برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (1367) |
تاریخ‌پـژوه ایرانی و مصـحّح آثار جـغـرافیای تاریـخی اسـلامـی. در ۱۳۱۴ش بـه دانشسرای عالی راه یافت و در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت. در ۱۳۱۹ دورۀ تحصیلی دانشکدۀ افسری را به پایان رساند و در ۱۳۲۰ به استخدام وزارت فرهنگ درآمد. وی از ۱۳۳۵ تا ۱۳۵۰ در دانشکدۀ الهیات و معارف اسلامی به تدریس جغرافیای تاریخی اسلامی پرداخت و از ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۷ که بازنشسته شد، در دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، کتیبه‌های اسلامی و تاریخ خطوط اسلامی در رشتۀ باستان‌شناسی تدریس کرد. از تألیفات وی: کتاب از آستارا تا استارباد، در هفت جلد، برندۀ جایزۀ کتاب سال جمهوری اسلامی ایران (۱۳۶۷)؛ از تصحیحات اوست: تاریخ گیلان و دیلمستان تألیف سید ظهیرالدین مرعشی؛ تاریخ گیلان از ملا عبدالمفتاح فومنی؛ تاریخ رویان از مولانا اولیاءالله آملی؛ تاریخ خانی از علی بن شمس‌الدین لاهیجی؛ تاریخ مازندران از ملا شیخ‌علی گیلانی؛ صیدنۀ ابوریحان بیرونی؛ راهنمای قطغن و بدخشان از محمد نادرخان تهذیب کوشککی؛ تاریخ بنادر و جزایر خلیج فارس نوشتۀ محمدابراهیم کازرونی؛ آثار و احیاء تألیف رشیدالدین فضل‌الله همدانی.