فراته داران، سلسله
فَراتِه‌داران، سلسله
(یا: فَرکَه‌داران؛ فَرترکه‌داران) امیرنشینی پارسی پس از فروپاشی سلسلۀ هخامنشی قدرت را در دست گرفت. به نوشتۀ پلی یانوس، مورخ رومی، فراته‌داران با سلوکیان به نبرد پرداختند. فَرتَرکه در دورۀ هخامنشی به‌معنی والی درجۀ دوم بود. چهار شاه اول سلسلۀ فراته‌داران لقب فرترکه داشتند. فرترکه را خادم آتش و آتوربان معنی کرده‌اند. شاهان فراته‌داران را از روی سکه‌های ایشان می‌شناسیم که خط نوشتۀ آن‌ها آرامی است. اولین شاه این سلسله بغداد نام داشت و دومین آن‌ها وَهوبرز بود که سکه‌اش تاریخ ۲۴۰پ‌م را برخود دارد. پس از وَهوبرز، اردشیر اول به قدرت رسید و سپس واته فَرات حکومت را در دست گرفت. چگونگی سرنگونی فراته‌داران پارس آشکار نیست؛ ظاهراً بازرنگیان در سرنگونی آن‌ها دخالت داشتند. شاهان فراته‌دار در مقام موبد موبدان نیز امور دینی جامعه را اداره می‌کردند. شاید شهر استخر پایتخت آنان بود که آتشکدۀ آناهیتا آن‌جا قرار داشت. ویرانه‌های پرستشگاه آیادانه نیز به فراته‌داران منسوب است.