سلمانی
سَلمانی
(یا: پیرایشگری؛ امروزه در تداول عامه: آرایشگری) از مشاغل سنتی، عمل پیراستن موی سر و صورت. سلمانی‌های قدیم جز در پیراستن موی سر و صورت مشتریان، در فنون دیگری چون جراحی، زخم‌بندی، دندان‌کشی، فصد (رگ‌زنی)، حجامت و ختنه نیز به‌قدر کفایت آگاهی داشتند و به یک معنی، کسی که به کار سلمانی اشتغال داشت، در عمل طبیب محلات و دهات نیز به‌شمار می‌رفت. تا اوایل دهۀ ۱۳۶۰ش، سلمانی‌های سیار، عموماً در میادین پُرتردد، به کار مشغول بودند. پیشۀ سلمانی با گسترش بهداشت عمومی، رفته‌رفته، شکل امروزی را به‌خود گرفت. چنان‌که، آموزشگاه‌های پیشرفتۀ تدریس آرایشگری پدید آمد و وزارت بهداشت تصدی امور مربوط به پیشۀ آرایشگری را برعهده گرفت و کسب جواز اشتغال به آرایشگری به دریافت دیپلمی معتبر از یکی از مؤسسات طرف قرارداد وزارت بهداشت منوط شد. ورود مدل‌های موی جدید غربی به فرهنگِ ایرانی رونقی تازه به پیشۀ سلمانی در مقام یک هنر داده است. در وجه تسمیۀ این شغل به سلمانی، آن‌طور که از منابع تاریخی برمی‌آید، گفته‌اند که چون سلمان فارسی افتخار پیراستن موی حضرت رسول (ص) را داشته است از این‌رو شاغلان این حرفه به سلمان منتسب شده‌اند.