سنسور
سِنْسور (censor)
در روم باستان، عنوان دو تن از صاحب‌منصبان بلندمرتبه‌ای که هر پنج سال برای یک دورۀ هجده‌ماهه انتخاب می‌شدند. نظارت بر اخلاق عمومی، برگزاری سرشماری شهروندان، و بررسی فهرست نامزدهای سناتوری از مسئولیت‌های آنان بود. منصب سنسوری در روم در ۴۴۳پ‌م نهادینه شد و تا ۲۲پ‌م استقلال این منصب حفظ گردید. از آن پس، اختیارات متعدد سنسورها به امپراتور منتقل شد. سنسورها همچنین مسئول به‌مقاطعه‌گذاشتن گردآوری درآمدها و خدمات همگانی (مانند جاده‌سازی و حفر قنات) بودند. دورۀ سنسوری در آغاز پنج سال بود، ولی در ۴۳۳پ‌م به هجده ماه کاهش یافت. واژه «سانسور» از همین اصطلاح گرفته شده است.