سنهوری، عبدالرزاق (اسکندریه ۱۸۹۵ـ۱۹۷۱)
سَنْهوری، عبدالرزاق (اسکندریه ۱۸۹۵ـ۱۹۷۱)
| عبدالرزاق سَنْهوری | |
|---|---|
| زادروز |
اسکندریه ۱۸۹۵م |
| درگذشت | 1971م |
| ملیت | مصری |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای حقوق و همچنین علوم اقتصادی و سیاسی |
| شغل و تخصص اصلی | حقوقدان |
| شغل و تخصص های دیگر | دولتمرد |
| فعالیت‌های مهم | تدوین قانون اساسی مصر |
| آثار | نظریۀ خلافت جدید و منابع حق در فقه اسلامی |
| گروه مقاله | حقوق |
حقوقدان برجسته و تدوین‌کنندۀ قانون اساسی مصر. پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه، که در اسکندریه به پایان رساند، به دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره وارد شد و در ۱۹۱۷ در رشتۀ حقوق لیسانس گرفت. دو سال بعد در جریان اوج‌گیری انقلاب ۱۹۱۹ به رهبری سعد زغلول با آن همراه شد و با حزب الوفد همکاری کرد. در ۱۹۲۱ به فرانسه رفت و دانشنامۀ دکتری حقوق و همچنین علوم اقتصادی و سیاسی گرفت. در ۱۹۲۶ به مصر بازگشت و به تدریس در دانشکدۀ حقوق دانشگاه قاهره پرداخت و در ۱۹۳۶ رئیس دانشکده شد. وی در ۱۹۳۶ دولت مصر را به وضع قانون مدنی جدید دعوت کرد و دولت مصر پیشنهاد وی را پذیرفت و مسئولیت وضع و تدوین قانون مدنی جدید را به خود او سپرد. در ۱۹۴۵ تدوین و نگارش قانون مدنی جدید مصر را به‌پایان برد که مراحل تقنینی آن تا ۱۹۴۸ پایان یافت. سنهوری چند بار در مقام وزیر معارف و وزیر دولت در کابینه‌های مختلف انتخاب شد. از ۱۹۴۶ به عضویت فرهنگستان زبان عربی (مجمع‌اللغة العربیة) رسید و در وضع بسیاری از اصلاحات حقوقی سهیم شد. او را پدر مشروطه عربی خوانده‌اند. از مهم‌ترین آثار او عبارت‌اند از نظریۀ خلافت جدید و منابع حق در فقه اسلامی.