سجده، سوره

سَجده، سوره

سورۀ شمارۀ ۳۲ به‌ترتیب مصحف و ۷۵ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۳۰ آیه و ۳۷۵ کلمه. وجه تسمیۀ این سوره به‌سبب داشتن آیه‌ای است که قرائت یا شنیدن آن سجدۀ واجب دارد (آیۀ ۱۵)، اولین سوره از سوره‌های چهارگانۀ «عزائم» (جمع عزیمه به معنی اراده) است. نام دیگر این سوره «مضاجع» (رختخواب) است، زیرا این کلمه در آیۀ ۱۶ آن به‌کار رفته ‌است. از نظر حجم، از سوره‌های «مثانی» و نسبتاً کوچک قرآن و مقداری کمتر از یک حزب (یک‌چهارم جزء) قرآن است. هجدهمین سوره از سوره‌های ۲۹گانه‌ای است که با حروف مقطّعه آغاز می‌گردد. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از خلقت کل جهان در شش روز، آفرینش انسان از گِل و آفرینش نسل وی، مسئلۀ توحید، معاد، اوضاع قیامت و هشدار به ناباوران آن و مسئله نماز و رازونیاز شبانۀ بندگان خالص با پروردگار.