سیستم رانکیه
سیستِم رانْکِیه (Raunkiaer system)
نوعی روش طبقه‌بندی گیاهان. بوم‌شناس[۱] هلندی، کریستن رانکیه[۲] (۱۸۶۰ـ۱۹۳۸)، این روش را براساس موقعیت جوانه‌های زمستان‌گذران[۳] نسبت به سطح خاک پیش نهاد. گیاهان در مناطق سرد، مانند توندرا، معمولاً جوانه‌های خود را زیر زمین محافظت می‌کنند، در حالی‌که در مناطق گرم این جوانه‌ها بر سطح زمین قرار دارند. این پیشنهاد برای مقایسۀ انواع رویش‌های مناطق گوناگون جهان سودمند است. یکی از تقسیمات[۴] اصلی در این سیستم، پیدارستیان یا فانروفیت‌ها[۵]یند که جوانه‌هایشان درست بالای خاک قرار دارند. جوانه‌های پای‌رستیان (کامفیت‌ها)[۶] در فاصلۀ ۲۵ سانتی‌متری سطح خاک قرار دارند. جوانه‌های نیمه‌نهان‌رستیان (همی کریپتوفیت‌ها)[۷] درست زیر سطح خاک قرار می‌گیرند و جوانه‌های نهان‌رستیان (کریپتوفیت‌ها)[۸] یا زیر خاک (زمین‌رست یا ژئوفیت[۹]) یا زیر آب (آب‌رست یا هیدروفیت[۱۰]) قرار دارند.