کروگ، شاک (۱۸۷۴ـ ۱۹۴۹)
کروگ، شاک (۱۸۷۴ـ ۱۹۴۹)(Krogh, Schack)
فـیـزیـولـوژیـست دانمارکی. به‌سبب کشف نحوۀ تنظیم گشاد و تنگ‌شدن مویرگ[۱]های خونی به جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی ۱۹۲۰ دست یافت. در گرنا[۲]، واقع در ژوتلند[۳] زاده شد و در اورهوس[۴] درس خواند. با درجۀ دکترای جانورشناسی[۵] از دانشگاه کپنهاگ فارغ‌التحصیل شد و در زیست‌شناسی آبزیان[۶]، موضوعی که در همۀ عمر به آن علاقه داشت، تخصص گرفت. با این همه، مهم‌ترین تحقیق او در زمینۀ فیزیولوژی انسانی[۷] بود. او برای بررسی سوخت‌وساز[۸] بدن ساکنان اینوئیت[۹] و پستانداران آبزی شمالگان[۱۰] دوبار به گرینلند سفر کرد. سال‌ها دربارۀ جذب اکسیژن در بدن انسان پژوهش می‌کرد و نشان داد که ورود اکسیژن به خون به روش انتشار[۱۱] است، نه ترشح[۱۲]. آزمایش‌های بعدی کروگ روی زبان قورباغه به او کمک کرد مشخصات مویرگ‌ها را تعیین کند. او براساس این مطالعات نتیجه گرفت که سازوکارهای فیزیولوژیک با توجه به نیازهای بدن تنظیم می‌شوند.