شاکوهاچی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
شاکوهاچی
شاکوهاچی

شاکوهاچی (shakuhachi)

فلوت بامبوی ژاپنی سوراخ‌دار که هنگام نواختن در سر آن می‌دمند. شکل امروزین این ساز، که از حدود قرن ۱۵ پدید آمده است، چهار سوراخ جای انگشت و یک سوراخ جای شست دارد. از آن برای تکنوازی‌های خلسه‌آمیز و فکورانه، در هم‌نوازی، ترانه‌های محلی، و آثار امروزی آهنگ‌سازان جهان استفاده می‌کنند. شاکوهاچی در اندازه‌های مدرج تولید می‌شود که هر یک نیم‌پرده با دیگری فاصله دارد؛ اندازۀ آن به‌گونۀ (ژانر) کاربردش، اجراکنندگان/سازهای دیگر (اگر باشند)، و گزینش شخصی خود نوازنده بستگی دارد.