شراره خورشیدی
شَرارۀ خورشیدی (solar flare)
فوران درخشندۀ سطح خورشید، بر فراز لک خورشیدی[۱]. به‌‌نظر می‌رسد براثر آزادسازی انرژی مغناطیسی پدید می‌آید. شراره‌ها طی چند دقیقه به حداکثر درخشندگی می‌رسند و سپس، فاصلۀ زمانی در بیش از یک ساعت محو می‌شوند. شراره‌ها فواره‌هایی از ذرات اتمی را، با حداکثر سرعت هزار کیلومتر در ثانیه، به فضا پرتاب می‌کنند. این ذرات وقتی به زمین می‌رسند موجب قطع امواج رادیویی، اختلال در میدان مغناطیسی زمین، و ظهور شفق‌های قطبی[۲] می‌شوند.