شیء
شیء
(در لغت به‌معنی چیز) نزد فلاسفه و متکلمان اشعری به‌معنی موجود. نزد متکلمان معتزلی شیء به هر چیزی که می‌تواند در خارج موجود باشد، اعم از واجب‌الوجود و ممکن‌الوجود اطلاق می‌شده است. برخی متکلمان شیء را شامل امر قدیم، امر حادث و جسم دانسته‌اند. در فلسفه بین دو اصطلاح شیء و موجود فرقی نیست، اطلاق شیء بر تمام امور عقلی، خیالی، وهمی، و خارجی جایز است و در هر مورد معنای خاص خود را دارد. اطلاق شیء بر خداوند نیز بر همین منوال جایز است.