شیواپرستی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی

شیواپرستی (Shaivism)

(یا: شیوائیسم) آیین پرستشِ خداوندْ شیوا، از ارکان دین هندو خاصه در جنوب هندوستان. مرتاضان شیوایی اغلب به تن خاکستر می‌مالند و موی خود را کوتاه نمی‌کنند و نیزۀ سه‌شاخی به‌دست می‌گیرند. در شیواپرستی بر ریاضیت و مراقبه تأکید می‌شود.