طرماح، حکم بن حکیم (ح ۵۰ـ کوفه ۱۱۰ق)

طِرِمّاح، حَکَم بن حکیم (ح ۵۰ـ کوفه ۱۱۰ق)
مکنّی به ابونفر و ابوضبیبه، شاعر عرب عهد امویان. از تبار قبیلۀ طیّ، و زمانی در کوفه سپاهی بود و گویا در آن‌جا به ازارقه پیوست. سپس، مدتی طولانی در ری به معلمی روزگار گذراند و سپس به کوفه بازگشت. طرماح قصایدی در مدح یَزید بن مُهَلَّب، و خالد القَسری، حکام اُمَوی کوفه، دارد. گویند در چند شعر فرزدق، را نکوهیده و قبایل یمنی را ستایش کرده است. از سروده‌های او ۳۷ شعر، شامل ۱۴۵۰ بیت، غالباً در توصیف سفرها و جانوران صحرایی، محفوظ مانده است. از ویژگی‌های زبان او، استفاده از کلمات نادر و نامأنوس و اوزان کوتاه است. اشعار طرماح به ضمیمۀ دیوان طفیل بن عوف، با ترجمۀ انگلیسی اشعار، چاپ شده است (لندن، ۱۹۲۷).