یافعی، عبدالله (یمن ۶۹۸ـ مکه ۷۶۰ق)
یافِعی، عبدالله (یمن ۶۹۸ـ مکه ۷۶۰ق)
(مشهور به نزیل‌ُالحَرَمین) عارف، فقیه و مؤلف عرب. چون سال‌ها در مکه و مدینه اقامت داشت به نزیل‌الحَرَمین شهره شد. در معارف اسلامی به جدّوجهد کوشید و عالمی بلندپایه شد. در طریقت نیز از مشایخ شش سلسله از طریقت‌های آن روزگار خرقه گرفت. با چند واسطه سلسلۀ خود را به عبدالقادر گیلانی متّصل کرد. بیش از ۵۰ سال در مسند ارشاد، به ترویج تصوّف اشتغال داشت. مشهورترین ارادتمند او که هفت سال در مکه نزد وی کسب فیض کرد و در‌شمار خلفای او نیز هست، شاه نعمت‌الله ولی بود. در میان آثار یافعی، مرآت‌الجنان و عبرة‌الیقظان فی معرفة حوادث‌الزمان، معروف به تاریخ یافعی و روض‌الریاحین فی حکایات‌الصالحین در شرح احوال ۵۰۰ تن از اولیای صوفیه از بقیه نامبردارتر است؛ از این‌رو، او بیشتر به نام مورّخی فاضل شناخته شده است تا عارفی صاحب خرقه.