عمل (ریاضیات)
عمل (ریاضیات)(operation)
به‌کاربستن قاعده‌ای معیّن برای ترکیب‌کردن دو یا چند شیء ریاضی یا تبدیل یک شیء، و به‌دست‌آوردن شیء تازه‌ای از شیء یا اشیاء قبلی. جمع[۱]، تفریق[۲]، ضرب[۳]، و تقسیم[۴] چهارعمل اصلی اعدادند. عمل جمع ماتریس‌ها[۵] شبیه جمع اعداد، با شرایطی خاص، است، اما دو نوع ضرب متفاوت برای بردارها[۶] به‌کار می‌رود: ضرب برداری[۷] و ضرب اسکالر[۸]. مشتق‌گیری[۹] نمونه‌ای از عملی است که روی یک شیء (تابع[۱۰]) صورت می‌گیرد تا شیء دیگری (مشتق آن[۱۱]) به‌دست آید. به بیان ریاضی، هر عمل روی مجموعه[۱۲]ای چون S، مرکب از عددها، بردارها، ماتریس‌ها، توابع یا هر نوع دیگر از اشیاء ریاضی، تابعی است که دامنه[۱۳]اش مرکب از nتایی‌های مرتب [۱۴] (x۱, x۲, ...xn) از اعضای S و بُردش در S است. عمل را یکتایی، دوتایی، سه‌تایی و غیره می‌گویند، برحسب این‌که n برابر با ۱، ۲، ۳، و غیره باشد. نیز ← عمل تعویض‌پذیر؛ عمل شرکت‌پذیر؛ عمل توزیع‌پذیر