عنتر، علی احمد ناصر
عنتر، علی احمد ناصر (ضالع 1937- 1986م) Ali Ahmad Bin Naser Antar
فرماندهی نظامی و دولتمرد یمنی. در خانواده‌ای فقیر به دنیا آمد و در کودکی با رها کردن تحصیل در مکتبخانه به کار روی آورد. در سال 1958 برای یافتن شغلی به کویت رفت. در آنجا علاوه بر کار، به فعالیت سیاسی هم روی آورد و همراه دوستانش به جنبش ناسیونالیست‌های عرب پیوست. در 1960 همراه با برخی همفکرانش از کویت به یمن بازگشت و مسئولیت سازماندهی جنبش ناسیونالیست‌های عرب را در شهر ضالع بر عهده گرفت. با پیروزی انقلاب سپتامبر 1962 فعالیت این جنبش در ضالع شتاب گرفت. بخشی از نیروهای ملی‌گرای ضالع به سپاه ملی انقلاب یمن پیوستند که وظیفه‌ی دفاع از آن را در برابر پس‌مانده‌های نظام پادشاهی سابق بر عهده داشت؛ بخشی دیگر در شهر ضالع ماندند تا با توطئه‌ی حاکمان دست‌نشانده‌ی این شهر علیه انقلاب که از حمایت اشغاگران انگلیسی برخوردار بود، مبارزه کنند. نهایتا همه‌ی این نیروها بار دیگر با اعلام تأسیس جبهه‌ی قومی آزادی‌بخش جنوب اشغالی یمن (اوت 1963) در صنعاء گرد هم آمدند و پس از تثبیت پایه‌های انقلاب جمهوری در شمال یمن، برای آزادی جنوب یمن از اشغال انگلیسی‌ها هم‌پیمان شدند. با رسیدن موج انقلاب جمهوری به سمت جنوب یمن (اکتبر 1963) جبهه آغاز انقلاب 14 اکتبر را اعلام کرد که این انقلاب تا آزادی جنوب یمن ادامه داشت. علی احمد ناصر در این دوره عملیات کمک‌رسانی نظامی و پشتیبانی از نیروهایی که در کوه‌های ردفان علیه نیروهای اشغالگر وارد نبرد شده بودند و نیز مدیریت آموزش نیروهای رزمنده توسط افسران مصری را که جمال عبدالناصر به کمک انقلابیون جنوب اعزام کرده بود بر عهده داشت.
وی در طول سال‌های مبارزه بارها فرماندهی نیروهای انقلابی مبارز را بر عهده داشت و در کنگره‌ی 1966 جبهه‌ی قومی آزادی‌بخش به عضویت شورای فرماندهی آن انتخاب شد. پس از استقلال و آزادی جنوب یمن، در کنگره‌ی مارس 1968 جبهه‌ی قومی، به عضویت کمیته‌ی اجرایی این جبهه انتخاب شد. پس از جنبش 22 ژوئن که به برکناری رئیس‌جمهور یمن جنوبی قحطان شبعی انجامید، عنتر به عضویت شورای ریاست جمهوری درآمد و فرماندهی کل ارتش را بر عهده گرفت. در 1970 به معاونت وزیر دفاع منصوب شد. در 1980 با اکثریت اعضای دفتر سیاسی جبهه قومی که رئیس جمهور وقت -عبدالفتاح اسماعیل- را از قدرت برکنار کردند، همراه شد و در سال بعد به عنوان معاون اول نخست‌وزیر و وزیر دفاع منصوب شد و تا آخر عمرش در این منصب ماند.
رابطه‌ی عنتر با علی ناصر محمد، رئیس جمهور وقت یمن، در سال 1985 به تیرگی گرایید و پس از برکناری‌اش از منصب وزارت دفاع، در مقابل او موضع گرفت و نهایتا در دفتر سیاسی جبهه‌ی قومی ترور شد.