فعلیت

فِعْلیّت (entelechy)

اصطلاحی در فلسفه. نزد ارسطو به‌معنای تحقق قوه یا استعداد یک چیز، یا نحوۀ هستی چیزی که ماهیتش کاملاً تحقق یافته باشد، در مقابل وجود صرفاً بالقوه. در نظر ارسطو ماده یا هیولی وجود بالقوه هر چیزی را تشکیل می‌دهد و صورت به این وجود بالقوه فعلیت می‌دهد و آنرا تحقق می‌بخشد و کمال هر چیز به فعلیت آن است. اصطلاح یونانی «انتلخیا» در فلسفه اسلامی هم به فعلیت و هم به کمال ترجمه شده است.