فنگ شویی
فِنگ‌شوئی (feng shui)
در گویش ماندارین[۱] چینی به‌معنی «باد و آب»؛ نیز مشهور به زمین‌خوانی[۲] (نوعی رمّالی). فن چینی باستانی حفظ تعادل نیروهای زمین. در این فن، زمین را زنده و آیینۀ الگوی آسمان می‌شمارند و هر تحولی باید هماهنگ با این الگو باشد. هنگام احداث بنا یا کشتزار، یا هرگونه تغییر منظره، و انتخاب محل قبر برای نیاکان، چینی‌ها به‌طور سنتی می‌کوشند تعادل یین و یانگ[۳]، دو نیروی متقابل عالم را برهم نزنند. برای مثال تپه‌ها و کوه‌ها همچون اژدهاهایی سرشار از یین به‌شمارمی‌روند و دره‌ها مانند ببرهایی با نیروی متقابل یانگ.