فویه، آلفرد (۱۸۳۸ـ۱۹۱۲)

فویِّه، آلْفِرِد (۱۸۳۸ـ۱۹۱۲)(Fouillée, Alfred)

فیلسوف و جامعه‌شناس خودآموختۀ فرانسوی. تدریس در دانشسرای عالی پاریس را به‌سبب عدم سلامت جسمانی رها کرد و به تألیف و تحقیق پرداخت. در ۱۸۷۲ به عضویت آکادمی علوم اخلاقی و سیاسی درآمد. فویه کمر به آشتی‌دادن ایدئالیسم و طبیعت‌گرایی با یکدیگر بست و برای دستیابی به این تلفیق فلسفۀ افلاطون با علم جدید، مفهوم «ایده ـ فورس» را پدید آورد به این معنی که آرمان از عمل جدایی‌ناپذیر است. در این نظریۀ حرکتیِ شعور، آرمان‌ها حکم عامل دگرگونی و پیشرفت را می‌یابند. ازجمله آثار اوست: فلسفۀ سقراط؛ فلسفۀ افلاطون؛ تاریخ فلسفه؛ نقد عقاید اخلاقی معاصر؛ جامعه‌شناسی معاصر.

 

---