قرابادین
قَرابادین
(یا: قراباذین) از اصل سریانی مأخوذ از گرافیدیون به معنای رسالۀ کوچک. در میان مسلمانان بخشی از علم طب که دربارۀ اجزای داروها و ترکیبات هرکدام بحث می‌کند و نیز عنوان کتاب‌ها و رسالاتی که در زمینۀ شناخت داروها و ترکیبات هرکدام نوشته شده است. در آغاز دورۀ اسلامی تعلیم قرابادین بخشی از علم طب به شمار می‌رفت، ولی اندک‌اندک با افزایش انواع داروها، قرابادین از طب جدا شد و افرادی فقط در زمینه قرابادین متخصص شدند. اولین قرابادین دورۀ اسلامی، قرابادین شاپور بن سهل بود. قرابادین‌های دیگر عبارت‌اند از قرابادین ابن تلمیذ، رازی و قلانسی، ماسویه ماردینی، و بخش اقراباذین در ادویه مرکبۀ کتاب قانون ابن سینا.