لانداو، لف داویدوویچ (۱۹۰۸ـ۱۹۶۸)

لانْداؤ، لِف داویدوویچ (۱۹۰۸ـ۱۹۶۸)(Landau, Lev Davidovich)

لانْداؤ، لِف داويدوويچ

لف داویدوویچ لانداو Lev Davidovich Landau
زادروز	باکو ۱۹۰۸م
درگذشت	۱۹۶۸م
ملیت	روس
تحصیلات و محل تحصیل	فارغ التحصیل از دانشگاه لنینگراد
شغل و تخصص اصلی	فیزیک دان
آثار	دوره فیزیک نظری
گروه مقاله	فیزیک و مکانیک
جوایز و افتخارات	جایزه نوبل فیزیک (۱۹۶۲)، جایزه استالین (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳)، دریافت عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست (۱۹۵۴)

فیزیک‌دان نظریه‌پرداز روس. به‌سبب نظریه‌هایش در زمینۀ مادۀ چگال، به‌ویژه هلیوم مایع، به جایزۀ نوبل فیزیک ۱۹۶۲ دست ‌یافت. در باکو زاده‌ شد. پدرش مهندس نفت و مادرش پزشک بود. در ۱۴‌سالگی وارد دانشگاه باکو شد و در ۱۶سالگی به دانشگاه ایالتی لنینگراد رفت. در ۱۹۲۷، از دانشگاه لنینگراد فارغ‌التحصیل شد. دو سال بعد، با استفاده از بورس، برای بازدید از مؤسسات علمی به خارج اعزام شد. به این‌ترتیب، به دانمارک رفت و با نیلس بور به‌کار پرداخت. در دهۀ ۱۹۲۰، اولین طرح بزرگ علمی‌اش، نظریۀ دیامغناطیسی فلزات را تدوین کرد. در ۱۹۳۲، به ریاست مؤسسۀ فیزیک و صنعت اوکراین برگزیده شد. در این مؤسسه تحقیق در زمینۀ گذارهای فاز نوع دوم، تغییرات ظریفی که مستلزم تبادل گرما نیستند، ازجمله اَبَرشارگی هلیوم و فِرومغناطیس را آغاز کرد. لاندائو معلمی ممتاز بود و دورۀ درسی ۹جلدی‌اش با عنوان دورۀ فیزیک‌نظری تا دهۀ ۱۹۸۰ تجدید چاپ می‌شد. او این کتاب‌ها را با همکاری دانشجویش، اوگنی لیف‌شیتز، نوشته بود. در دهۀ ۱۹۲۰، کمونیستی پرشور بود، اما با مشاهدۀ اولویتی که به کاربردهای نظامی و فنی داده می‌شد و درنتیجۀ‌ آن نمی‌توانست هدف‌های پژوهشی‌اش را دنبال کند، رفته‌رفته سرخورده شد. در ۱۹۳۸، به‌ اتهام رهبری سازمانی ضدانقلابی و فعالیت‌های ضداستالینی، به زندان افتاد و یک‌ سال در زندان ماند. در دهۀ ۱۹۴۰، در زمینۀ بمب اتمی و هیدروژنی کار می‌کرد و دو بار به جایزۀ استالین دست یافت (۱۹۴۹ و ۱۹۵۳). در ۱۹۵۴ به عنوان قهرمان کارگران سوسیالیست دست یافت. آسیب مغزی ناشی از تصادف اتومبیل در ۱۹۶۲، تحقیقاتش را متوقف و زندگی‌اش را دگرگون کرد.

 

---