لوکری
لوکْری (Locri)
قومی باستانی در یونان. لوکریس[۱] غربی منطقهای در شمال خلیج کورَنت[۲] بود که از شمال به دوریس[۳]، از شرق به فوکیس[۴]، و از غرب به اِتولیا[۵] محدود بود. لوکریس شرقی از شمال به مالیس[۶]، از شرق به تنگۀ اِئوبویا[۷]، از جنوب به بوئیتا[۸]، و از غرب به دوریس و فوکیس محدود بود. در بخش شمالی لوکریس شرقی، لوکریهایِ اپیکنِمیدیایی[۹] سکونت داشتند، و در ناحیۀ جنوبی لوکریهای اوپونتیایی[۱۰]؛ که شهر اصلی آنان اُپوس[۱۱] بود. حدود ۶۸۳پم مهاجران لوکری شرقی شهر سِفوریوم[۱۲]، دماغهای بلند در «پنجۀ» ایتالیا، را بنا نهادند. این نخستین مهاجرنشین یونانی بود که با کمک زالِئوکوس[۱۳] (ح ۶۶۴پم) صاحب مجموعۀ قوانین، مکتوب شد. سکنۀ لوکری غربی، لوکریهای اوزولیایی[۱۴] همچون لوکریهای شرقی از تمدن بالایی برخوردار نبودند و تا جنگ پلوپونزی[۱۵] نامی از آنان در تاریخ بُرده نشده است.