لیوویل، ژوزف (۱۸۰۹ـ۱۸۸۲)
لیوویل، ژوزِف (۱۸۰۹ـ۱۸۸۲)(Liouville, Joseph)
ریاضی‌دان فرانسوی. بنیانگذار و نخستین سردبیر مجلۀ ریاضیات محض و کاربردی[۱] (۱۸۳۶ـ۱۸۷۴) بود. این نشریه به مجلۀ لیوویل[۲] معروف شد. لیوویل در سن اُمِر[۳]، واقع در پا ـ دو ـ کاله[۴]، زاده شد و در پاریس، در اِکول پلی‌تکنیک[۵] و دانشسرای راه‌سازی[۶]، درس خواند. از ۱۸۳۱، ۵۰ سال به تدریس ریاضیات در همۀ مؤسسات مهم آموزش عالی پاریس پرداخت. در ۱۸۳۸، استاد مدرسۀ پلی‌تکنیک شد. مدتی هم مدیر ادارۀ طول جغرافیایی[۷] بود. طی انقلاب ۱۸۴۸[۸]، جمهوری‌خواهی میانه‌رو بود که به عضویت مجلس مؤسسان انتخاب شد، ولی سال بعد کرسی خود را در این مجلس ازدست داد. موضوع اصلی مورد علاقۀ او در ریاضیات، آنالیز بود و در این زمینه بیش از ۱۰۰ مقاله منتشر کرد (۱۸۳۲ـ۱۸۵۷). در ۱۸۳۶، با همکاری ژاک ـ شارل ـ فرانسوا استورم[۹]، مقالاتی دربارۀ ارتعاش منتشر کرد که مبانی نظریۀ معادلات دیفرانسیل خطی[۱۰] را بنیان نهاد. همچنین، نخستین اثبات را برای وجود توابع متعالی[۱۱] عرضه کرد.