مالارمه، استفان (۱۸۴۲ـ۱۸۹۸)
مالارْمِه، اسْتِفان (۱۸۴۲ـ۱۸۹۸)(Mallarme, Stephane)
| استفان مالارمه Stephane Mallarme | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۴۲م |
| درگذشت | ۱۸۹۸م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| سبک | سمبولیسم |
| آثار | یک بار تاس ریختن (۱۹۱۳) |
| گروه مقاله | ادبیات غرب |
شاعر فرانسوی. از رهبران مکتب سمبولیستی است که او را برای شعر هرمسی، موجز، نحو نامتعارف، و دستیابی به دنیای آرمانی خردمندان شاعر شاعران دانسته‌اند. اعتقاد او به این که شعر بایستی خاطره‌انگیز و تداعی‌کننده باشد در بعد ازظهر یک فون[۱] (۱۸۷۶، با تصویرپردازی مانه[۲]) نمود یافته است؛ این شعر الهام‌بخش دبُوسی[۳]، آهنگ‌ساز، نیز شد. آثار بعدی او عبارت‌اند از اشعار کامل[۴] (۱۸۸۷)، نظم و نثر[۵] (۱۸۹۳)، و پریشان‌گویی‌ها[۶] (۱۸۹۷)، که به نثر است. پس از ۱۸۶۳ با توجه بیشتری شعر سرود و در جست‌وجوی جوهر آرمانی اشیا، ورای واقعیت روزمرۀ آن‌ها برآمد. اشعار مهم مالارمه با تصویرها یا طرح و روایت پیش نمی‌روند؛ در عوض، مصنوعات کلامی مستقلی‌اند که پیرامون شیئی محوری (مانند اتاق، صندلی، و ستاره‌ها)، نماد، یا فکر ساخته شده‌اند. زندگی خود را وقف ایجاد زبانی کرد که قادر باشد به مسائلی فراتر از واقعیت‌های روزمره بپردازد. تأثیر بصری شعر مکتوب را، به‌ویژه در «یک بار تاس ریختن[۷]» (۱۹۱۴) تجربه کرد. در این شعر کلمه‌ها به‌شکلی نامنظم روی صفحه قرار دارند و در نوشتن آن‌ها حروف متفاوت به‌کار گرفته است. مالارمه در پاریس زاده شد و در مدارس شهرستان‌هایی مانند تورنون[۸] و بزانسون[۹] و بعد در پاریس زبان انگلیسی آموخت. کمتر می‌نوشت، اساساً متفکر و سخنور بود، و بیشتر وقت خود را صرف کارهای کسالت‌آوری چون ترجمه و نوشتن مقالات، شعرهای مناسبتی، و کتاب‌های درسی کرد.