متقی عباسی (۲۹۷ـ۳۵۷ق)
مُتَّقی عباسی (۲۹۷ـ۳۵۷ق)
(شهرت ابواسحاق ابراهیم، ملقب به الْمُتَّقی بالله) بیست‌ویکمین خلیفۀ عباسی (حک: ۳۲۹ـ۳۳۳ق). پسر مقتدر بود و پس از مرگ برادرش، راضی، به خلافت رسید و بَجْکَم را به سِمت امیرالامرایی منصوب کرد. در خلافت متقی، امرای ترک قدرت واقعی را در اختیار داشتند و خلیفه دست‌نشاندۀ امیران حَمْدانی بود. وقتی توزون ترک در ۳۳۱ق، پس از وزارت بَجْکَم، کورتکین، ابن رائق، به منصب امیرالامرایی دست یافت، متقی چنان بیمناک شد که همراه خانوادۀ خود بغداد را ترک کرد و به موصل و رَقَّه نزد حمدانیان رفت. متقی در ۳۳۳ق از توزون امان خواست و او نیز با قسم‌های فراوان امانش داد. متقی به اعتماد او به سوی بغداد آمد. اما گماشتگان توزون دستگیرش کردند. توزون پس از خلع وی از خلافت (صفر ۳۳۳ق) چشمانش را میل کشید و به زندانش انداخت. متقی ۲۴ سال پس از آن تاریخ، در زندان درگذشت. او را به درستی و پرهیزکاری ستوده‌اند.