حجازی، محمد (تهران ۱۲۸۰ـ۱۳۵۲ش)
محمّد حجازی (تهران ۱۲۸۰ـ ۱۳۵۲ش)
| محمد حجازی | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۸۰ش |
| درگذشت | ۱۳۵۲ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشنامۀ مهندسی در رشته تلگراف بی‌سیم- فرانسه |
| شغل و تخصص اصلی | نویسنده و روزنامه‌نگار |
| شغل و تخصص های دیگر | دولتمرد |
| آثار | زیبا (۱۳۰۹)، هما (۱۳۰۷) و پریچهر (۱۳۰۸) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(ملقب به مطیع‌الدوله) روزنامه‌نگار و نویسندۀ ایرانی. در مدرسۀ «سن‌لوئی» تهران درس خواند و پس از مرگ پدر، که از مستوفیان دربار قاجار بود، به کار در وزارت پست و تلگراف و تلفن پرداخت. از سوی همین وزارتخانه، در ۱۳۰۰ش به فرانسه اعزام شد. در آن‌جا دورۀ علوم سیاسی را گذراند و در رشتۀ تلگراف بی‌سیم دانشنامۀ مهندسی گرفت. پس از بازگشت به ایران (۱۳۰۸) ضمن خدمات اداری، به روزنامه‌نگاری و داستان‌نویسی رو آورد. در ۱۳۱۱ مدیریت مجلۀ پست و تلگراف و تلفن را بر‌عهده گرفت و از ۱۳۱۷ شروع به انتشار ارگانِ کانون پرورش افکار با نام ایران امروز کرد. به عضویت پیوستۀ فرهنگستان ایران، سناتوری و معاونت نخست‌وزیر نیز رسید.
نویسنده‌ای پرکار بود و با نثری ساده و شیرین به مفاهیم اخلاقی، احساسی و عاشقانه می‌پرداخت. بهترین رمانش، زیبا (۱۳۰۹)، گزارشی واقع‌گرایانه از وضع جامعه و روابط اجتماعی در دهۀ ۱۲۹۰ش است. از او چند رمان، مانند هما (۱۳۰۷) و پریچهر (۱۳۰۸) و مجموعۀ داستان‌ها و مقاله‌ها، مانند آینه (۱۳۱۲) و آرزو (۱۳۳۲) منتشر شده است. چند نمایش‌نامه نیز نوشته است، ازجمله مادر‌شوهر مهربان؛ محمود‌آقا را وکیل کنید، و مسافرت قم. همچنین چند ترجمۀ کتاب نیز از وی در دست است.