الفت شیرازی، محمود (قرن ۱۳ق)

اُلفَتِ شیرازی، محمود (قرن ۱۳ق)
متخلّص به ساغر و الفت، شاعر ایرانی. از مردم شیراز و بسیار خوش‌سیما بود. از ملازمان میرزامحمدحسین آصفی بود؛ اما چون آوازه‌اش به فتحعلی‌شاه قاجار رسید، او را به تهران فراخواند و به خود نزدیک کرد؛ چندان که او را «محمود من از ایاز خوش‌تر» خطاب می‌کرد. امّا به دلایلی نامعلوم فرمان داد زبانش را بریدند و دو چشمش را کور کردند. پس از آن الفت به شیراز بازگشت و همان‌جا درگذشت. دیوان قصاید و غزلیات دارد.