محمود سلجوقی (۴۹۸ـ۵۲۵ق)

(یا: مُغیث‌الدین محمودبن محمد سلجوقی) از سلاطین سلجوقی عراق (حک: ۵۱۱ـ۵۲۵ق). پس از درگذشت پدرش، سلطان محمد بن ملکشاه، به حکومت رسید و شورش برادرانش، طغرل و مسعود، را سرکوب کرد. وی در نبرد با سلطان سنجر سلجوقی شکست خورد اما سنجر با شفاعت مادر خود، محمود را بخشید و ماه ملک، دختر خود، را به ازدواج وی درآورد و حتی او را ولیعهد خویش کرد و حکومت عراق را بدو سپرد. محمود اصفهان را به مقر حکومت خود برگزید و پس از شکست‌دادن مسترشد، خلیفۀ عباسی، بغداد را چندی متصرف شد. وی پادشاهی خوش‌گذران و حیوان‌دوست بود و سبب بی‌توجهی به امور حکومت بعضی افراد ناشایست نیز در دورۀ حکومت وی به مناصب مهم دولتی رسیدند. ابوالقاسم درگزینی و انوشیروان بن خالد از وزرای او بودند.