مریم میرهادی شیرازی

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
مریم میرهادی شیرازی
زادروز شیراز 1285ش
درگذشت تهران 28 اسفند 1359ش
ملیت ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل زبان و ادبیات فرانسه- سوربن/ دکترای پزشکی- دانشگاه تهران/ تخصص بیماری‌­های دهان و دندان کودکان- دانشگاه پاریس
شغل و تخصص اصلی پزشک
شغل و تخصص های دیگر شاعر و روزنامه‌نگار
آثار اورام لثه
گروه مقاله پزشکی
جوایز و افتخارات  

مریم میرهادی شیرازی (شیراز 1285ش-  تهران 28 اسفند 1359ش)

 

پزشک، شاعر و روزنامه‌­نگار ایرانی. پدرش، سید علی­‌اکبر اميرتومان -ملقب به رفعت نظام، از ملاکان تفرش بوده است. در 9 سالگی پدر و مادرش را از دست داد و در تهران تحت سرپرستی عمویش، سرهنگ سید ابوالقاسم میرهادی، قرار گرفت. اولین دختر داوطلب تحصیل در دارالمعلمین بود و پس از دادن امتحان ورودی شعبه­‌ی ادبی، با نمره­‌ی خوبی پذیرفته شد و دیپلم گرفت. در اواخر ۱۳۱۰ش برای تحصیل زبان و ادبیات فرانسه به پاریس رفت و در دانشگاه سوربن مشغول به تحصیل شد. بعد از برگشت به ایران در سال ۱۳۱۳ وارد مدرسه­‌ی عالی طب شد. در سال ۱۳۱۶ به عنوان اولین دانشجوی دختر لیسانس گرفت. در سال 1320 به عنوان اولین دکترای پزشکی زن دانشگاه_تهران، در رشته­‌ی بیماری­‌های دهان و دندان با درجه­‌ی عالی فارغ‌­التحصیل شد و در ابتدای بازار تجریش به طبابت پرداخت.

او در سال 1315 وارد خدمت وزارت فرهنگ شد و در ضمن کتابی به نام اورام لثه تالیف کرد. در سال 1334 به مدت 2 سال در زمینه‌­ی تخصص بیماری­های دهان و دندان کودکان در دانشگاه پاریس تحصیل کرد. در سال ۱۳۲۶ امتیاز روزنامه‌ای به نام ندای زنان را گرفت و 32 شماره از آن را به صورت هفته­نامه (از 21 مهر 1326 تا 1 شهریور 1327) نشر داد. این روزنامه مجددا از سال 1329 تا 1342 به صورت ماهنامه با مدیریت میرهادی منتشر شده است. او عضو کنگره­‌ی انجمن سلطنتی بهداشت لندن بود و در سال ۱۳۳۶ بنا به دعوت قبلی در آن کنگره شرکت کرد. میرهادی موسس انجمن ادبی ناهید بوده که هفته‌­ای یک­ بار در خانه­‌اش تشکیل می­‌شده است.

از مریم میرهادی علاوه بر کتاب ذکر شده، تألیفات دیگری چون زندگی زن، خاطرات لندن یا مشاهدات ناهید، دیوان اشعار، تاریخ نویسندگان پارس (آبان ماه ۱۳۲۹) و چند اثر تخصصی پزشکی منتشر شده است. او در شعر، ناهید تخلص می­‌کرده و به زبان­‌های انگلیسی، فرانسوی، عربی و ترکی نیز تسلط داشته است.

 

منابع:

  • کارنمای زنان کارای ایران، پوران فرخزاد؛ قطره: 1381
  • زنان مودب، بنفشه حجازی؛ قصیده‌سرا- آشیان: 1396