ملک، سوره

مُلْک، سوره

سورۀ شمارۀ ۶۷ به‌ترتیب مصحف و ۷۷ به‌ترتیب نزول، از سوره‌های مکی قرآن در ۳۰ آیه و ۳۳۷ کلمه. کلمۀ مُلک در آیۀ اول آن آمده است. نام دیگر آن «تبارک» است؛ زیرا با این کلمه آغاز می‌شود. نام‌های دیگر این سوره عبارت‌اند از «مانِعه» (جلوگیری‌کننده) «واقیه» (نگه‌دارنده) «مُنجیه» (نجات‌دهنده) و «مَنّاعه» (بسیار بازدارنده). از نظر حجم، از سوره‌های «مفصّلات» و حدود نیم حزب است. این سوره با تحسین خداوند دربارۀ قدرت مطلقۀ او آغاز می‌شود. مضامین اصلی آن عبارت‌اند از صحبت از آفرینش مرگ و حیات جهت آزمایش الهی برای انتخاب اصلح؛ توصیف دوزخیان و سؤال و جواب‌هایی که از ایشان می‌شود.