بهرامی، مهدی (تهران ۱۲۸۴ـ هامبورگ ۱۳۳۰ش)
بهرامی، مهدی (تهران ۱۲۸۴ـ هامبورگ ۱۳۳۰ش)
اولین باستان‌شناس ایرانی. همچنین اولین ایرانی بود که درجۀ دکترای باستان‌شناسی داشت. پس از پایان تحصیلات متوسطه، در ادارۀ دادگستری به‌کار پرداخت؛ اما به‌دلیل اشتیاق فراوان به تاریخ ایران، در سال ۱۳۱۳ش با بورسیۀ دولتی به اروپا اعزام شد و در دانشگاه پاریس به تحصیل باستان‌شناسی پرداخت. هم‌زمان از ۱۳۱۳ با بخش هنر اسلامی موزۀ برلین همکاری داشت. او اولین متخصص ایرانی بود که در سومین کنگرۀ بین‌المللی باستان‌شناسی و هنر ایران در سن پترزبورگ (لنینگراد سابق) و مسکو سخنرانی کرد. در ۱۳۱۵ با درجۀ دکتری در بخش اسلامی موزۀ ایران باستان کار را آغاز کرد. همچنین استاد دروس باستان‌شناسی، تاریخ و هنر در دانشگاه تهران بود. بهرامی در ۱۳۲۷ و ۱۳۲۸ نمایشگاه هنر اسلامی ایران را در پاریس و موزۀ هنر متروپولیتن نیویورک برپا کرد و در ۱۳۳۰ش نمایندۀ ایران در کنگرۀ شرق‌شناسی استانبول شد. آندره گُدار، مدیر کل فرانسوی‌تبار باستان‌شناسی ایران، که از تلاش‌های بهرامی برای ایجاد یک باستان‌شناسی ملی در ایران نگران بود، او را که تنها کارمند ایرانی دارای تحصیلات عالیه بود، سخت آزار می‌داد. این سوءرفتار گدار در روحیۀ بهرامی تأثیری بس نامطلوب داشت و حتی پس از رفتن گدار از ایران، مقام ریاست ادارۀ کل باستان‌شناسی و یا موزۀ ایران باستان از وی دریغ شد. بهرامی که براثر خستگی و ناملایمات روحی به‌شدت بیمار شده بود، برای مداوا به آلمان رفت؛ اما سودی نداشت و در مهرماه ۱۳۳۰ در هامبورگ درگذشت. از مرحوم بهرامی ۶۰ مقالۀ علمی به یادگار مانده است.